Stari grad Blagaj ili Stjepan-grad je sagrađen na najistaknutijem mjestu visokog i teško pristupačnog kraškog brda, na 310 m nadmorske visine i iznad vrela rijeke Bune od kojeg je udaljen 266 m. Blagajska tvrđava je situirana na prirodno zaravnjenom terenu, nad okomitim liticama sa južne, zapadne i sjeverne strane. U drugoj polovini XX stoljeća grad je sistematski istraživan. Istraženo je oko 1000 m2 površine što je nešto više od jedne trećine prostora opasanog gradskim bedemima. Utvrđeno je da je područje Starog grada Blagaj neprekidno bilo naseljeno od željeznog doba pa sve do 1835. Godine, kada su ga Turci napustili. U Blagaju je stolovao humski knez Miroslav, Nemanjin brat, u čije vrijeme se gradi Crkva sv. Kozme i Damjana. O gradnji crkve govori ploča sa ćiriličnim natpisom koja je 1912. godine pronađena u blizini ruševina starog dvorca Bišća i lokaliteta Vrači. Bosanski ban Stjepan II Kotromanić 1326. godine prvi put uključuje ovo područje u bosansku državu. Osmanlije su zauzele Blagaj 1465. godine, a već 1473. godine spominje se blagajski kadija. Grad su popravljali dva puta: 1699. godine, kada je sanirana zapadna kula, a zatim 1827. godine. Posada je boravila ovdje sve do 1835. godine. Odlukom Povjerenstva za očuvanje nacionalnih spomenika BiH, graditeljska cjelina STJEPAN GRAD U BLAGAJU proglašena je nacionalnim spomenikom Bosne i Hercegovine.
